Psychologia kliniczna to dziedzina psychologii zajmująca się diagnozowaniem i leczeniem zaburzeń psychicznych oraz problemów emocjonalnych i behawioralnych. W Japonii, jak i w Polsce, psychologia kliniczna odgrywa coraz ważniejszą rolę w systemie opieki zdrowotnej.
Różnice kulturowe mają istotny wpływ na sposób manifestowania się zaburzeń psychicznych oraz na preferowane metody leczenia. W Japonii, na przykład, silny nacisk kładzie się na harmonię społeczną i unikanie konfliktów, co może wpływać na sposób, w jaki ludzie wyrażają swoje emocje i szukają pomocy.
Psycholog kliniczny w Polsce musi posiadać wyższe wykształcenie psychologiczne i ukończyć specjalistyczny kurs psychoterapii. W Japonii, ścieżka kształcenia psychologów klinicznych jest nieco inna i obejmuje zarówno studia akademickie, jak i praktyki kliniczne pod nadzorem doświadczonych psychologów.
Metody leczenia stosowane w psychologii klinicznej obejmują psychoterapię (np. terapię poznawczo-behawioralną, psychodynamiczną, humanistyczną), farmakoterapię (leczenie farmakologiczne) oraz inne interwencje, takie jak terapia grupowa czy trening umiejętności społecznych. W Japonii, oprócz tradycyjnych metod psychoterapii, coraz większą popularnością cieszą się techniki oparte na mindfulness i medytacji.
Ważnym aspektem pracy psychologa klinicznego jest etyka zawodowa. Psycholog musi przestrzegać zasad poufności, szacunku dla pacjenta i unikania konfliktu interesów. W Japonii, etyka zawodowa psychologa jest ściśle regulowana przez kodeks etyczny stowarzyszeń psychologicznych.