Τα δέντρα και οι θάμνοι αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι του φυσικού μας περιβάλλοντος, προσφέροντας οξυγόνο, σκιά και καταφύγιο για την άγρια ζωή. Η μελέτη των δέντρων και των θάμνων, γνωστή ως δενδρολογία, είναι ένας κλάδος της βοτανικής που εστιάζει στην ταυτοποίηση, την ταξινόμηση και τη μελέτη των χαρακτηριστικών τους.
Η ελληνική χλωρίδα είναι ιδιαίτερα πλούσια σε δέντρα και θάμνους, με πολλά ενδημικά είδη που δεν συναντώνται πουθενά αλλού στον κόσμο. Η γεωγραφική θέση της Ελλάδας, το ποικίλο υψόμετρο και το εύνοικο κλίμα συμβάλλουν στη δημιουργία μιας μοναδικής βιοποικιλότητας.
Τα δέντρα διακρίνονται σε φυλλοβόλα και αειθάλη, ανάλογα με το αν χάνουν τα φύλλα τους το χειμώνα ή όχι. Οι θάμνοι, από την άλλη πλευρά, είναι συνήθως μικρότεροι και έχουν πολλαπλούς κορμούς. Η διάκριση μεταξύ δέντρου και θάμνου δεν είναι πάντα σαφής, καθώς υπάρχουν περιπτώσεις που ένα φυτό μπορεί να χαρακτηριστεί και ως τα δύο.
Η σημασία των δέντρων και των θάμνων για τον άνθρωπο είναι τεράστια. Παρέχουν ξυλεία, φρούτα, φάρμακα και άλλα πολύτιμα προϊόντα. Επιπλέον, συμβάλλουν στην προστασία του εδάφους από τη διάβρωση και στη ρύθμιση του κλίματος.
Στην ελληνική μυθολογία, τα δέντρα και οι θάμνοι συχνά συνδέονται με θεότητες και μύθους. Η ελιά, για παράδειγμα, ήταν ιερή για την Αθηνά και συμβόλιζε την ειρήνη και την ευημερία. Η δρυς ήταν ιερή για τον Δία και συμβόλιζε τη δύναμη και την αντοχή.